رویکرد تحلیل استواری
انجام پایان نامه تحلیل استواری
در تحلیل استواری (روباست آنالیز) تصمیمات بصورت متوالی اخذ شده و باید به تصمیم ابتدایی ( یا تصمیم های ابتدایی) و همچنین آثار این تصمیم ابتدایی و سایر تصمیماتی که در پی آن اتخاذ می شوند متعهد بود.
همچنین مجموعه ی زنجیره های تصمیمات حدود سناریوهای شدنی آینده سیستم را مشخص می کنند.
در این رویکرد یک بازه زمانی محدود و تعداد مشخصی از زنجیره ها در نظر گرفته شده و آستانه هایی برای تفکیک عملکرد قابل قبول از عملکرد نا مناسب توسط مالکین مسله پیش بینی می شود.
استواری هر یک از تعهدات مورد نظر را می توان با نسبت تعداد پیکره بندی های آینده قابل قبول و قابل دسترس هر تعهد به کلیه پیکره بندی های قابل دسترس در افق برنامه ریزی تعریف کرد.
(تعهد هر دسترس قابل و قبول قابل آینده های بندی پیکره تعداد )/( دسترس قابل آینده های بندی پیکره تعداد )
میزان استواری عددی بین صفر و یک است و عبارت قابل دسترس به این معناست که زنجیره ای از تصمیمات وجود دارد که می تواند سیستم را به پیکره بندی مورد نظر آینده برساند.
هر چه میزان استواری بیشتر پیکره بندی سیستم در آینده نوسانات کمتری نسبت به تصمیمات اولیه خواهد داشت.
افق برنامه ریزی و آستانه قابل قبول بودن مفاهیم اختیاری نبوده و باید توسط افرادی که در شرایط مساله قرار دارند و مبتنی بر تجربیاتشان تعیین شود.
همچنین اطلاعاتی که از خلال تحلیل استواری فراهم می شود بر انعطاف نسبی گزینه ها مبتنی است. امتیازات استواری که با فرض پایدار بودن شرایط محاسبه می شود رتبه ی محتمل انعطاف پذیری تصمیمات منتخب را نشان می دهند
در واقع این امکان را فراهم می کنند تا بر تاکید بر تفاوت های موجود در انعطاف پذیری تصمیمات نتیجه گیری های کلی از آن استخراج کرد.
باید به این نکته توجه داشت که امتیاز استواری به معنای میزان انعطاف پذیری نمی باشد و نمی توان با این امتیازات به مقایسه بین انعطاف پذیری ها پرداخت.
افرادی که مسیول نتایج تصمیمات با آن ها است این امر تضمین می شود که مجموعه پیکره بندی های منتخب که در پیوستار گزینه های آینده قرار می گیرند نماینده آینده های امکان پذیر هستند.
پیکره بندی های منتخب مبنای مشترکی برای تجزیه و تحلیل و محاسبه ی استواری تمام تعهدات اولیه می باشند و شالوده ی محاسبه ی انعطاف پذیری نسبی این تعهدات را فراهم می آورند.
سوال بسیار مهم در این قسمت اندازه گیری قابل قبول بودن گزینه های آینده است. آرایش درونی یک سیستم یا یک سیاست که در شرایط خاصی به خوبی عمل می کند ممکن است در آینده هیچ کاربردی نداشته باشد.
نسخه ابتدایی رویکرد تحلیل استواری مبتنی بر تخمین ساده ای از میزان قابل قبول بودن عملکرد هر پیکره بندی آینده می باشد.
طبق تعریف یک بسته تصمیم مقدماتی استوار دامنه گسترده ای از گزینه هایی را در بر می گیرد که برای یک حالت خاص و مفروض آینده عملکرد قابل قبول ارایه می کنند.
واضح است هر چه تعداد گزینه های قابل قبول در شرایط مفروض آینده بیشتر باشد احتمال اینکه به یک یا چند گزینه از بین آنها جامه عمل پوشانده شود بیشتر خواهد بود.
در شرایطی که زمان یا سایر منابع محدودیت است استواری از اهمیت بیشتری برخوردار است. حداقل نتیجه در این راستا این است که یک بسته تصمیم استوار ( برای آینده ای یگانه) نسبت به یک جواب بهینه مرسوم راهنمایی بیشتری برای توسعه در آینده ارایه می کند.
در تحلیل استواری یگانه برای هر بسته یک نمره استواری محاسبه می شود در این حالت شیوه نسبتا ساده مقایسه نمرات استواری پاسخگو نبوده و تجزیه و تحلیل های پیچده تری مورد نیاز است.
استفاده از بسته ای که از استواری در آینده های چند گانه برخوردار است نسبت به بسته ی تعهدی که در آینده یگانه استوار است احتمال دستیابی به گزینه ارزشمند بیشتر است. استفاده از تحلیل استواری برای آینده های چند گانه ساده است ولی به اطلاعات بیشتری نیازمندیم.
انجام پایان نامه تحلیل استوار را به ما بسپارید؛