نیمرخ روانی
کروگر (۲۰۱۰) با استفاده از پرسشنامه OMSAT_3 مهارت‌های روانی تمایزدهنده ورزشکاران زن موفق از کمتر موفق هاکی را موردبررسی قراردادند. نتایج تحقیق نشان داد که گروه ورزشکاران موفق در ۶۷% از متغیرهای روانی ازجمله هدف‌گزینی و کنترل ترس نمرات بالاتری را اتخاذ کردند.
همچنین شش مهارت ذهنی ازجمله اعتمادبه‌نفس و واکنش به استرس به‌طور معناداری تفاوت و تمایز بین ورزشکاران موفق و کمتر موفق را نمایان ساخت. البته در مقابل، بسیاری از محققان به نتایج متفاوتی دست یافتند که می‌توان از فیشر و همکاران (۱۹۹۶) و فوستر (۱۹۹۷) نام برد (بردمیر و همکاران،۲۰۰۶).
نتایج آن‌ها نشان داد شرکت در فعالیت‌های بدنی و ورزشی به‌خودی‌خود تأثیری بر ویژگی‌های روان‌شناختی فرد ندارند. مسئله‌ای که در این زمینه کمتر موردتوجه قرارگرفته، نوع (نخبه[۱] و غیر نخبه[۲]) و سطوح رقابت‌هاست (قهرمانی، همگانی). از مجموع تحقیقات ذکرشده که به ارزیابی مهارت‌های ذهنی ورزشکاران رشته‌های مختلف ورزشی پرداختند
این‌گونه نتیجه‌گیری می‌شود که نوع مهارت‌های ذهنی که موجب بهبود عملکرد ورزشی ورزشکاران می‌گردد با توجه به نوع رشته ورزشی و سطح مهارت ورزشکاران متفاوت است(زیدآبادی و نجفی پور، ۱۳۹۴).
بررسی مطالعات انجام‌شده در این زمینه نشان داد که علی‌رغم ضرورت، اهمیت و همچنین نیاز بانوان تاکنون هیچ تحقیقی به ارزیابی مهارت‌های ذهنی بانوان بسکتبالیست نپرداخته است،
ثانیا اینکه بین کدام‌یک از مهارت‌های ذهنی ورزشکارانی که موفق به کسب مقام شده‌اند (نخبه) و ورزشکارانی که موفق به کسب مقام نشده‌اند (غیر نخبه) تفاوت وجود دارد؟
با توجه به اهمیت موضوع مورد مطالعه بررسی های متعددی در این زمینه در بخش های مختلفی صورت پذیرفته است که می توان به اختصار به موارد زیر اشاره نمود:
دوراند بوش و همکاران (۲۰۰۱) پرسشنامه سنجش مهارت‌های ذهنی اوتاوا نسخه ۳ (OMSAT_3) را برای مقایسه ورزشکاران ملی و بین‌المللی کانادا به کاربردند و گزارش کردند که هر ۱۲ مهارت ذهنی اندازه‌گیری شده در این پرسشنامه، بین دو گروه تفاوت معنی‌داری داشتند. شریفی فر و واعظ موسوی (۱۳۸۶) در پژوهشی با استفاده از پرسشنامه اوتاوا ۳ نشان دادند که به‌طورکلی ورزشکاران تیم‌های ملی در مهارت‌های روانی پایه (هدف‌گزینی، اعتمادبه‌نفس و تعهد) نمره بالاتری نسبت به مهارت‌های روان نتی و شناختی داشتند.
بوش و ساملا در سال ۲۰۰۱ اظهار داشتند هنگامی‌که از ورزشکاران خواسته شد تا چهار مهارت روانی که بیشترین ارتباط را با عملکرد ورزشی دارند مشخص کنند، بیش از نیمی از آن‌ها اعتمادبه‌نفس را به‌عنوان اولین مهارت انتخاب کردند. همچنین نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که ورزشکاران حرفه ایی از سطوح اعتمادبه‌نفس، هدف‌گزینی، تعهد و سرسختی ذهنی بالاتری برخوردارند (گلمامی و همکاران، ۲۰۰۱۴)(چن و چسمن، ۲۰۱۳)،
بطوریکه برای محافظت در برابر اضطراب به ورزشکاران توصیه می‌شود که از استراتژی‌های اعتمادبه‌نفس ازجمله تمرینات ذهنی، خود گفتاری مثبت و کنترل حالات روانی استفاده کنند (هانتون و کانافتون، ۲۰۰۲).
برای ارسال آگهی رایگان کلیک کنید.
برای انجام پایان نامه کلیک کنید.
دانلود رایگان مقاله در تری پل